ZASTRZELIĆ UCZNIÓW FANTASTYKĄ

Przy­pa­dek bez­na­dziej­ny: „Kie­dy na­uczy­ciel­ka za­py­ta­ła, czy ktoś prze­czy­tał ja­kąś książ­kę przez wa­ka­cje, zgło­si­łem się i po­wie­dzia­łem, że prze­czy­tałem kil­ka ksią­żek fan­ta­sy. Nau­czy­ciel­ka się ro­ze­śmia­ła i stwier­dzi­ła, że fan­ta­sty­ka to nie jest war­to­ścio­wa li­te­ra­tu­ra. Za­py­ta­ła, czy ktoś prze­czy­tał coś nor­mal­ne­go. Wsty­dzi­łem się już po­tem ode­zwa­ć…” – ża­li się uczeń na jed­nym z fo­rów in­ter­ne­to­wych dla na­sto­lat­ków. Ktoś go po­cie­sza: „Nie przej­muj się.  Two­ja na­uczy­ciel­ka nie zna tej li­te­ra­tu­ry, i za­miast po­dejść do nie­zna­ne­go z ja­kąś po­ko­rą i pró­bą zro­zu­mie­nia, z gó­ry wy­śmie­wa to, o czym nie ma po­ję­cia”. Co my­ślisz, czy­ta­jąc ten dia­log? Co za głu­pi babsz­tyl z tej na­uczy­ciel­ki! Za­miast wes­przeć i po­chwa­lić dzie­cia­ka, pu­blicz­nie go upo­ka­rza. Za­miast za­chę­cić go do czy­ta­nia – bo czy­tel­nic­two w Pol­sce spa­da na łeb na szy­ję – znie­chę­ca. Cze­go ona ocze­ku­je? Że ucznio­wie po­świę­cą wa­ka­cje czy­ta­niu sied­miu to­mów W po­szu­ki­wa­niu stra­co­ne­go cza­su? Wol­ne żar­ty!

A te­raz za­sta­nów się przez chwi­lę, co Ty od­po­wiesz swo­im uczniom, gdy we wrze­śniu wy­zna­ją, że za­czy­ty­wa­li się w książ­kach Ge­or­ga R.R. Mar­ti­na, Cas­san­dry Cla­re al­bo Ja­ku­ba Ćwie­ka. Wiesz, z czym to się je? Czy przy­pad­kiem szyb­ko nie zmie­nisz te­ma­tu roz­mo­wy, że­by nie wyjść na dy­le­tan­ta? Wiesz, co war­to­ścio­we­go po­le­cić uczniom za­in­te­re­so­wa­nym fan­ta­sty­ką? Je­śli tak – gra­tu­lu­je­my! Je­śli nie – za­glą­daj na ten por­tal i po­dej­mij wy­zwa­nie – po­znaj fan­ta­sty­kę.

Na po­czą­tek czy­taj ar­ty­ku­ły o fan­ta­sty­ce, któ­re re­gu­lar­nie bę­dą się tu po­ja­wia­ły. Do­wiesz się z nich:

- Czy war­to za­wra­cać so­bie gło­wę fan­ta­sty­ką i dla­cze­go tak.

- Co mą­drzy lu­dzie na­pi­sa­li o tym ga­tun­ku.

- Co fan­ta­stycz­ne­go te­raz czy­ta­ją ucznio­wie.

- Od ja­kich po­zy­cji za­cząć swo­ją do­ro­słą przy­go­dę z fan­ta­sty­ką.

- Któ­rych au­to­rów omi­jać sze­ro­kim łu­kiem.

Po­za tym po­roz­ma­wia­my jesz­cze o tym, …

- że dzie­ci od za­wsze czy­ta­ją fan­ta­sty­kę, a Ty z ni­mi ją oma­wiasz!

- ja­kie po­zy­cje z fan­ta­sty­ki pod­su­wa do omó­wie­nia pod­sta­wa pro­gra­mo­wa (i jak to ugryźć).

- co Berg­son i Le­śmian ma­ją wspól­ne­go z fan­ta­sty­ką.

- jak przy po­mo­cy li­te­ra­tu­ry fan­ta­stycz­nej za­in­te­re­so­wać uczniów fi­zy­ką i wo­sem (dla nie­po­lo­ni­stów).

Po ta­kim pro­fe­sjo­nal­nym przy­go­to­wa­niu nie po­zo­sta­nie Ci nic in­ne­go niż się­gnąć po książ­kę i po wa­ka­cjach z wy­pie­ka­mi na twa­rzy opo­wie­dzieć o niej swo­im uczniom.

Aha… Cykl po­świę­co­ny fan­ta­sty­ce bę­dzie no­sił ty­tuł „Nie bój­my się fan­ta­sty­ki!”. Część pierw­sza już jest do­stęp­na TUTAJ.